juli 2020 – Verandering is ontwikkeling

Een nieuwe versnellingsbak (1)

Achtergrond: de eerste problemen met de versnellingsbak ontstonden bij 96.000 (’tandenpoetsen’ tijdens het pre-selecteren van 1e versnelling). Bij 106.000 km veranderde het probleem. Vanaf die km-stand lukte het de auto helemaal niet meer om bij snelheden van 25-30 km/u de 1e versnelling te pre-selecteren. Steevast leidde dit tot een P073F-fout (‘cannot engage first gear’), een melding op het scherm ‘Tranmissiestoring – onderhoud nu!’) en de auto weigerde om handmatig schakelen verder nog toe te staan (en dat was juist de enige manier om de storing te vermijden…). Inmiddels heeft de auto 120.000 km gereden en terugschakelen naar de eerste versnelling kan alleen nog bij snelheden tot 10-12 km/u. Kortom, het probleem wordt langzaam maar zeker erger en kan niet eindeloos genegeerd worden. Vorige week heb ik een tweedehandse bak opgehaald nabij Londen (goede exemplaren zijn in Nederland niet te vinden).

Deze dual clutch transmissie heeft naar verluid slechts 8000 mijl gelopen. Desgevraagd mocht ik dat controleren aan de hand van de VIN van de auto waar de bak uit kwam. Dat heb ik maar laten zitten. Het bedrijf waar ik ‘m heb opgehaald is gespecialiseerd in Fords vanaf 2010.

Ik heb me goed ingelezen en denk wel zo’n beetje te weten wat er moet gebeuren om de bak te kunnen vervangen. En ja, het kan op straat, getuige deze serie Youtube-filmpjes van iemand die – op zijn oprit – zelfs een conversie naar een handbak heeft gedaan!

Vandaag eerst maar eens de ‘adaptive clutch learning’-procedure uitgevoerd op de huidige situatie. Daarbij leert de auto op welke punten de automatisch bediende koppelingen aangrijpen. Én ik heb geleerd hoe zo’n procedure hoort te gaan. Na enige connectieproblemen ging de procedure helemaal succesvol. Uiteraard heb ik daarna even een testritje gemaakt, maar ik merkte geen verschil met voorheen. Het originele probleem was er nog (conform verwachting). Tijdens de procedure worden ook de diverse actuatoren en de TCM getest – zonder probleem.

Afhankelijk van het weer en de levering van enkele laatste materialen, hoop ik één dezer dagen de feitelijke swap van de transmissie uit te voeren.

Let’s bag some Munros!

Ofwel, laat ik enkele bergen in Schotland gaan beklimmen. Inmiddels begint de vakantie wat vorm te krijgen. Mag ook wel, ik vertrek morgenochtend al. Hoe het eruit moet zien? Mooie vergezichten, alleen met de natuur, uitdagende bergwandelingen, bergkammen, wildkamperen, en liefst natuurlijk goed weer.

In vergelijking met de Canadian Rockies is het makkelijker voorbereiden: inpakken is minder gedoe omdat ik niet hoef te vliegen (ik neem de auto). Ook het kamperen is eenvoudiger – eten ophangen hoeft niet, ik hoef geen bear spray of bear bangers te kopen. En, wat ook wel een beetje jammer is: ik zal veel dichter bij de bewoonde wereld zijn en dus geregeld wél telefoonbereik hebben.

Maar deze trip brengt toch ook wel enkele nieuwe uitdagingen. Waar ik het meest mee in mijn maag zit is de weersverwachting:

Woensdag 22 juli is de eerste dag dat ik ga lopen…

De mountain cabins (‘bothies’) blijken (1) dungezaaid en (2) ze zijn allemaal dicht:

Overigens las ik ook nog ergens dat wildkamperen ook niet is toegestaan, omdat de volgens de huidige regels alle overnachtingen vooraf gereserveerd moeten zijn (en de wilde natuur heeft geen telefoonnummer 😉 ). Goed, laat iemand mij maar ’s avonds laat van de berg afschoppen denk ik dan.

Ik dacht eraan om in twee gebieden te gaan lopen. Central (Western?) Highlands en de North-Western Highlands. Twee indicatieve kaartjes:

De paarse ster is de parkeerlocatie (Lower falls car park)

Wederom is de paarse ster de plaats om te parkeren (57.49785,-5.27457). Dit kaartje is wel erg ruw. Ik zie wel waar ik ga lopen.

Het is me nog niet gelukt om bothies te vinden die niet door Mountain Bothies Association worden gemanaged. Die zijn namelijk allemaal dicht. We zullen zien. Ik zal toch de meeste nachten in mijn tent slapen denk ik zo.

Nog even een overzichtskaartje (de route, met de auto, van het ene loopgebied naar het andere)

Transmissiestoring – Onderhoud nu (4)

Km-stand inmiddels 117k5. En helaas worden de symptomen erger. In mei was er opeens een P0606 – een storing van de transmission control module zelf. Auto ging in ‘limp’- modus, storing moest er actief uit gehaald worden. Ook heb ik de bekende P073F (cannot engage first gear) storing gezien bij het terugschakelen tijdens hard remmen. Whatever it is, it’s getting worse – luckily slowly.

Goed, nog eens nadenken over welk onderdeel nou kapot is en wat de oplossingsmogelijkheden zijn. Ik zie de laatste tijd vier mogelijke oorzaken:
1. Kapotte versnellingsbak. Bijv. synchroringen of iets anders op de as waarop versnellingen 1, 3 en 5 zitten. Vereist een vervangende versnellingsbak mét koppeling.
2. Slecht afgestelde koppeling. De koppeling van versnellingen 1, 3 en 5 blijft dan ‘plakken’. Vereist ‘inleren’ van de koppeling. Een lastige procedure.
3. Versleten koppelingsactuator. Zelfde verklaring als bij 2. Kan vervangen worden.
4. Kapotte versnellingsactuatoren. Het mechanische gedeelte van de TCM. Misschien een kapot tandwiel, of de motor die versnellingen 1, 3 en 5 selecteert, is kapot. Dit vereist een nieuwe TCM, die misschien moet worden geprogrammeerd – door de Ford dealer.

Hoe waarschijnlijk zijn de verschillende oorzaken? Ik merk dat ik eigenlijk meteen in de reflex schiet van ‘I’ll think myself out of this.’, een methode die vaak wel werkt. In dit geval heeft het mij nog niet verder gebracht dan het lijstje met mogelijke oorzaken dat ik hierboven noemde.

Al met al vind ik optie 1 de meest waarschijnlijke. Het verklaart het gekraak vanaf km-stand 96k, het past bij ‘problemen op lage snelheid, maar niet bij stilstand’. Optie 2 kan ook, maar als ik de inleerprocedure uitvoer terwijl het probleem iets anders is, dan vrees ik dat de auto niet meer gaat rijden. Kortom, ik ben op zoek gegaan naar een versnellingsbak. In Nederland zijn deze bakken schaars (Focusrijders kochten in 2012 geen automaten). Gelukkig kreeg ik van iemand op het Focusforum een lijstje met compatible versnellingsbaknummers, zodat ik de zoektocht wat kon uitbreiden.

En inmiddels heb ik er eentje gevonden. In Benfleet, England. Komt uit een auto met weinig mijlen op de teller. Volgende week ga ik ‘m ophalen. Ga dan toch die kant op ;-).

Schotland dan maar?

Mijn plannen voor de zomervakantie in Canada vielen in duigen. Had iets te maken met een virus. In februari had ik gelukkig een vooruitziende blik en besloot ik om nog maar geen vlucht naar Canada te boeken. Inmiddels is duidelijk dat het er ook écht niet meer in zit. So I’m not going to the gates of heaven this year, maar wat nu?

Noorwegen wil geen Nederlanders ontvangen, in de Alpen mag niet wild gekampeerd worden. Oost Europa is me te warm in de zomer. Corsica ook. Maar Groot Brittanië is wél open. Schotland it is!

Inmiddels heb ik me een beetje ingelezen. Ik weet inmiddels dat de hogere bergen (>3000 voet) ‘Munros’ heten. In vergelijking met de Canadian Rockies zijn de bergen in Schotland meer afgevlakt. Dat is in ieder geval het geval in nationaal park Cairngorms. En een nationaal park klinkt me wel handig – is vast makkelijk om wild te kamperen.

Maar ik heb een wat ongemakkelijk gevoel. Een beetje ‘het moet dan maar’. En dat is natuurlijk niet de bedoeling van een vakantie. En daarbij wil ik ook niet iemand zijn die neerkijkt op een ervaring als wandelen in de Schotse hooglanden. Maar toch betrap ik mijzelf er telkens weer op dat ik denk: zo indrukwekkend zien die bergen er niet uit.

Dus maar eens wat ervaringen van anderen opgesnort op een forum over wandelen in Schotland. En wat zeggen die enthousiastelingen over hiking in Cairngorms? “I find the Cairngorms dull beyond belief. I […] found it so uninspiring I chose to listen to cricket instead”, “utterly uninspiring and the only fun bits were the scree descent” “for masochists”. Huh? En hoewel er best ook voorstanders waren van hiking in Cairngorms, leek de meerderheid te vinden dat het gebied in het westen van Schotland toch echt mooier is. OK, dan ga ik nu een leuke tocht in de bergen in het westen van Schotland zoeken ;-).