Om 09:10 oid begin ik met inpakken. Ik maak nog snel een foto van de tent voordat ik ‘m afbreek.
Om 10:08 ben ik geheel ingepakt en weer onderweg. Ik loop nog maar net, of ik zie een kleine blokhut aan de overkant van het meer. Nee, het zal toch niet????
Ik moet toch die kant op, dus ik kom er na een half uurtje langs.
Jawel, het blijkt een openbare hut te zijn. Erg eenvoudig; voor 2 personen. Maar wat had dat een verschil gemaakt vannacht! Ik ga verder, kijk achterom en word even stil:
Het is tijd om naar beneden te lopen. Ik wil om 15:00 uur beneden zijn; ik herinner me dat er om die tijd een bus gaat richting het noorden. Helaas moet ik het doen vanuit mijn geheugen, want GSM-bereik heb ik al niet meer gehad sinds gistermiddag. Ik zie een kleine kudde rendieren en het lukt om er een video van te maken. Ze zijn wel wat ver weg:
De route voor vandaag gaat vooral naar beneden. Niet steil; 500 meter daling over een afstand van 8 tot 10 km:
Op de foto hierboven zie je ten noorden van de route een meer. En dat betekent weer een rivier, die ik over moet steken. Ditmaal is het een ̩cht koude rivier en besluit ik dat ik geen natte voeten wil halen. Ik ga over het ijs lopen Рen daarvoor heb ik stijgijzers bij me:
Op de route naar beneden – zonder stijgijzers, want die zijn onhandig op gewoon terrein – ga ik tot twee maal toe onderuit op glad ijs en bezeer ik mijn heupen en linkerknie. Niets serieus, maar wel vervelend.
Omstreeks 14:00 ben ik bij de bushalte in Oteren. Ik heb inmiddels weer 3G-bereik en zoek de bustijden na. De bus gaat niet om 15:00, maar om 16:40. Ik wil vandaag Seidihytta bereiken, een open hut waar ik wil overnachten:
Om daar te komen, zal ik een half uur met de bus moeten rijden en daarna nog 3 km lopen. Kortom, ik verwacht daar pas om 17:45 aan te komen, in het donker (en in de kou!). Niet ideaal. Nadat ik een uur op de bus heb gewacht, spreekt iemand mij aan: of ik een lift nodig heb. En of ik geen warmere jas bij me heb. Ehh, nee, dat heb ik niet. En inderdaad, het is wel fris ja. Hij moet helaas de andere kant op, maar adviseert mij om te gaan liften. Met enige schroom doe ik dat. Zo wordt ik weer warm van het lopen en na een 45 minuten wordt ik opgepikt door … een taxi. Die zet een passagier af in Furuflaten en de taxichauffeur wil eigenlijk meteen weer terugrijden. Ik bied hem 200 kronen om nog 7,5 km verder te rijden en dat doet hij. De laatste 3 km loop ik in minder dan 45 minuten en om 17:00 ben ik in de blokhut genaamd Seidihytta.
Yes! Houtkachels aangestoken, kleding en tent te drogen gehangen en lekker gegeten (niet alleen mijn eigen proviant; er lag ook nog tomatensoep en muesli in de hut). Life’s good.