Ik weet hoe fijn het is in Beatty lake. Ik heb daar nachten 3 en 4 geslapen. Nu heb ik een stuk van zo’n 15 kilometer af te leggen, dat eindigt met een enorme klim over een skreefield. Ik zie daar best tegenop.
Ik vertrek pas om 10:20. Dat gaf de gelegenheid om de tent te laten drogen (veel dauw), en gaf ook de tijd aan het bos om daar de dauw te laten verdampen. Ik wilde niet weer soppen in mijn schoenen!
Onderweg naar beneden kom ik een backpacker tegen, die zonder doel aan het wandelen was. Lijkt me ook heerlijk, al vind ik het ook wel weer fijn dat ik elke dag een bestemming/doel had.
Bij de eerste river crossing tref ik een drietal dames, die Palliser lake als doel hadden voor vandaag. Direct na het oversteken van Leroy creek weer 2 koppels. Het is hier druk! Om 15:00 begin ik aan de klim omhoog naar Beatty lake. Het stuk waar ik tegenop zag.
Tja, hoewel het zwaar lopen was, viel het qua tijd nogal mee. In anderhalf uur loop ik iets van 200 meter omhoog over het skreeveld. Gelukt. En vlak voor 18:30 heb ik mijn eerste blik op Beatty lake:
Een uurtje later hoor ik stemmen. Hee, ga ik niet alleen zijn op de camping vannacht? Even later staan er vier mensen; zonder rugzakken, een beetje verwilderd uit hun ogen kijkend. ‘We moeten nog door naar Forks.’ (nog 7.5 kilometer lopen). ‘Waar moeten we heen?’ Ze bleken echt geen idee te hebben waar de trails liepen, hadden al een enorme route gelopen die dag en hadden dus nog best een stuk voor de boeg. Ik laat ze foto’s nemen van de trail die ze moeten lopen (had ik op mijn telefoon staan) en stel ze gerust: ze gaan daar echt wel aankomen voordat het donker is.
Ik ga heerlijk slapen. Voor de laatste twee dagen staan alleen afdalingen op de planning, van elk 7.5 kilometer. Eitje!