Het is opnieuw een zonovergoten dag. De nacht was wel erg koud, maar in het zonnetje warmt alles snel op. Het doel is om vandaag (1) de Palliser rivier te bereiken, (2) deze over te steken en (3) door te lopen tot ik het Height of the Rockies Provincial Park helemaal uit ben. De mannen op paarden hadden me al verteld dat mij nog heel wat river crossings te wachten gaan staan vandaag. Mijn trail map zegt me dat ik de Palliser rivier maar 1x hoef over te steken. We zullen zien. Ik vertrek om 07:50 uit Beatty lake en volg het trail in de richting van de Palliser river. Het trail is erg makkelijk te volgen – de sporen van de 4 paarden die hier gisteren nog liepen zijn eigenlijk best wel handig. Na een uur of twee lopen vind ik een hoefijzer zonder roest. EĆ©n van de paarden is deze, op de heenweg, verloren. Ik neem ‘m mee. Wellicht wordt het een souvenir, wellicht tref ik de ruiters nog. Ze zullen ‘m vast wel terug willen.
Om 12:00 uur bereik ik de eerste rivier, Leroy creek, waarvoor de hiking boots uit moeten. Ik trek sandalen aan en ga door de rivier. Het koude smeltwater komt tot mijn knieƫn; spannend is het niet. Aan de andere kant van de rivier ga ik even rusten en zie ik een nieuwsgierig hertje. Het is niet de eerste die ik zie, wel de eerste die ik op de gevoelige plaat kon vastleggen:
Na nog een paar river crossings, kwam ik omstreeks 16:00 bij de moeilijkste: Palliser river. Hier had ik tegenop gezien. Dit was er eentje waarbij het niet genoeg was om de pijpen af te ritsen.
Zonder broek waag ik mij aan de oversteek. Het water komt tot mijn kruis, stroomt snel en is uiteraard behoorlijk koud. Met name de stroming is sterker dan ik had verwacht. Ik doe rustig en behoedzaam (ik kan me Ć©cht niet veroorloven dat ik wordt meegesleurd) en bereik de overkant.
Nadat ik me weer had omgekleed, hoor ik iemand aan de andere kant schreeuwen. Een koppel had besloten om daar in de buurt de nacht door te gaan brengen. Ze vroegen of er wel een trail was aan de kant waar ik nu stond. ‘My map says so, but I haven’t checked yet.’ Ik ging snel op zoek naar het trail.
Maar helaas, dat trail bestond niet. De ruiters hadden gelijk dat ik de rivier juist vele malen zou moeten oversteken. Nu had ik daar dus absoluut geen zin in, dus ik besloot om te gaan bushwacken. Dan maar off-trail. Het zou nog maar 6 kilometer zijn.
Ik baande mij dus een weg door een bos, over dode boomstammen, door dichte struiken. Het ging verschrikkelijk traag en bleek best zwaar. Overal liggen uitwerpselen van wapiti herten (‘elk’), die ik op dat moment nog aanzag voor uitwerpselen van beren. Ik wilde graag het bos uit.
Na drie uur bushwacken was ik zo’n 4 kilometer opgeschoten. Ik besloot om de enorm brede rivierbedding op te lopen en daar mijn tent op te zetten. Het bleek een superplaats te zijn. Prachtig uitzicht, mooie overzichtelijke plaats.
Als laatste klussen van de dag heb ik water gefilterd en mijn eten bear-proof opgehangen in een boom. Tijd om te gaan slapen.
hoi bouke, wat heb jij een geweldige vacantie gemaakt en beleefd. ik heb er van genoten,dat je dat allemaal durft in dat koude water. je moeder vond het ook zo mooi, dat ze mij het ook even wou laten zien, gaat goed met jou en de kinderen hoor ik van haar .bedankt dat wij het ook konden zien. het allebeste en de groeten van ons. je enige tante antje